Κριτική: Οπενχάιμερ (Oppenheimer)
Κριτική:
Το Oppenheimer είναι αδιαμφισβήτητα ένα τεχνικό αριστούργημα. Η συναρπαστική μουσική του Ludwig Göransson είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της ταινίας. Η μουσική λειτουργεί ως ο δικός της χαρακτήρας στον τρόπο με τον οποίο χτίζεται και εκτυλίσσεται σε όλη την ταινία και κορυφώνεται κατά την αναμφισβήτητα καλύτερη στιγμή, την πτώση της βόμβας. Σε συνδυασμό με μια επιθετική και τολμηρή σχεδίαση ήχου, οι δύο αυτές ηχητικές πτυχές κάνουν αυτή την ταινία πραγματικά αξιοσημείωτη.
Η σκηνή στο μικρό θέατρο, όταν εκφωνεί την ομιλία για την επιτυχία της βόμβας, είναι εύκολα μια από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές της ταινίας.
Δεν υπάρχουν λάθη στην απίστευτη ερμηνεία του μνημειώδους καστ στο Oppenheimer. Ο Murphy υποδύεται τον Oppenheimer με τρόπο που δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να νιώσει τη σοβαρότητα της κατάστασής του και τις ιστορικές επιπτώσεις που ακολουθούν. Ωστόσο, ο Robert Downey Jr., που υποδύεται τον Lewis Strauss, είναι αναμφισβήτητα ότι καλύτερο φέρνει το καστ του Oppenheimer.
Ωστόσο, το Oppenheimer έχει τα ελαττώματα του. Το μη γραμμικό χρονοδιάγραμμα, που χρησιμοποιείται σε συνεχώς από τον Nolan, μερικές φορές δυσκολεύει τον θεατή. Οι έντονοι διάλογοι και οι συνεχείς αλλαγές χρόνου καθιστούν δύσκολη την παρακολούθηση της πολιτικής πτυχής της ιστορίας. Επίσης, ο χρόνος της ταινίας (3 ώρες) θα μπορούσε σίγουρα να είχε μειωθεί κατά τουλάχιστον 30 λεπτά.
- Σκηνοθεσία: Christopher Nolan
- Σενάριο: Christopher Nolan , Kai Bird (βιβλίο), Martin Sherwin (βιβλίο)
- Ηθοποιοί: Cillian Murphy, Matt Damon, Emily Blunt, Robert Downey Jr., Alden Ehrenreich, Scott Grimes, Jason Clarke, Kurt Koehler, Tony Goldwyn, John Gowans, Macon Blair, James D'Arcy, Kenneth Branagh
- Διάρκεια: 180 λεπτά
