Κριτική: Ντετέκτιβ Μάρλοου (Marlowe)
Ο Marlowe ανακαλύπτει ότι ο Peterson “ακούγεται” ότι είναι νεκρός αφού φέρεται να ήταν μεθυσμένος και να το χτύπησε αυτοκίνητο έξω από ένα κλαμπ. Ωστόσο, ο Marlowe είναι δύσπιστος για τις συνθήκες γύρω από τον υποτιθέμενο θάνατο του Peterson και αρχίζει να ερευνά περαιτέρω. Ο Marlowe εμβαθύνει στην υπόθεση, αποκαλύπτοντας έναν ιστό εξαπάτησης και διαφθοράς μεταξύ της ελίτ της πόλης.
Κριτική:
Ο Liam Neeson είναι ένας ισχυρά ικανός ηθοποιός, του οποίου οι αφοσιωμένες ερμηνείες σπαταλούνται σχεδόν πάντα σε όχι και τόσο καλές ταινίες και αυτή η τελευταία δεν αποτελεί εξαίρεση.
Στην πραγματικότητα, το “Marlowe” σπαταλά ολόκληρο το ταλαντούχο καστ του και ένα εξειδικευμένο συνεργείο σχεδιασμού παραγωγής σε μια θλιβερή ιστορία εγκλήματος που είναι απογοητευτικά αδέξια στον τρόπο με τον οποίο παρέχει πληροφορίες στο κοινό.
Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αποτελείται από σκηνές βαριές, που βασίζονται σε διαλόγους, οι οποίες συνοδεύονται από μοντάζ που αφήνει ασαφές πώς και γιατί οι χαρακτήρες πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο. Πολλές από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε από τον διάλογο καταλήγουν να μην έχουν νόημα για την ιστορία ούτως ή άλλως και απλώς καταλήγει να είναι ένα μπερδεμένο χάος.
Ούτε μια στιγμή δεν αφιερώνεται πραγματικά για να μας ενημερώσει ποιοι είναι οι χαρακτήρες ή ακόμα και ποιες είναι οι ανάγκες και οι στόχοι τους. Είναι πάνω από 100 λεπτά ελιγμών από τη μια σκηνή στην άλλη χωρίς να ξέρουμε ποτέ γιατί είμαστε “εδώ” ή πού προσπαθούμε να “πάμε”.
Σε αφήνει μπερδεμένο, κουρασμένο και συναισθηματικά άτονο. Ακριβώς όπως οι περισσότερες άλλες ταινίες Neeson της περασμένης δεκαετίας.
- Σκηνοθεσία: Neil Jordan
- Σενάριο: William Monahan, Neil Jordan, John Banville (βιβλίο), Raymond Chandler (χαρακτήρες)
- Ηθοποιοί: Liam Neeson, Brenda Rawn, Alan Moloney, Diane Kruger, Stella Stocker, François Arnaud, Darrell D'Silva, Ian Hart
- Διάρκεια: 109 λεπτά
